مروری به بخشی از زندگی امام خمینی (ره)
درادامه مطلب
بسم الله الرحمن الرحیم
بیستم جمادی الآخر 1320 ه . ق مصادف با میلاد کوثر رسالت (ع) از صلب پدر روحانی و مجاهد بنام آیت الله شهید سید مصطفی موسوی و از رحم مادری جهادگر و عفیف بنام هاجر احمدی بدنیا آمد که نامش را روح الله گذاشتند.
بیش از پنج ماه از عمرش نرفته بود که شهادت پدرش را گواهی داد.گفته اند که :{روحانی رشید و مجاهد فی سبیل الله آیت الله سید مصطفی موسوی فرزند علامه جلیل القدر مرحوم سید احمد موسوی بود . تحصیلاتش را در زادگاه خود شروع کرد و در نجف و سامرا بکسب معارف الهیه ادامه داد و در زمان میرزای شیرازی در زمره علما و مجتهدین آن عصر قرار گرفت . از نجف که بازگشت ز عامت اهالی خمین را عهده دار شد و به رفع تجاوزات و تعدیات حکام ظلمه پرداخت . قبل از آنکه بتواند ندای مظلومیت آن دیار را به سمع دیگر روحانیون و علمای مجاهد برساند ، در راه خمین و اراک بشهادتش می رسانند ، تیر خصم نقل شهادتش را بر کامش نشاند.
در پنج ماهگی بعد از شهادت پدر تحت سرپرستی مادر و عمه خود صاحبه خاتون و دایه مهربانش نهنه خاور رشد و پرورش یافت.
مقدمات را در همان روستای خمین نزد (میرزا محمود) شروع کرد و در مکتب (ملا ابوالقاسم و مدرسه جدید التاسیس احمدیه)
تحصیلات خود را ادامه داد و در سن 15 سالگی تحصیلات فارسی آنروز را به اتمام رساند و در محضر برادر بزرگش حضرت آیت الله پسندیده صرف و نحو و منطق را شروع کرد ، تا سال 1338 ه.ق از محضر ایشان بهره کافی برد.
در سن 19 سالگی به هنگامی که چهارسال از وفات مادرش بانو هاجر احمدی میگذشت ، روح تشنه و جستجو گر او راهی اراک شد.
در سال 1340 ه.ق آیت الله حایُری یزدی به در خواست علمای بزرگ شهر مذهبی قم از اراک مهاجرت و تحت توجهات و تفضلات الهی موفق گردید ، حوزه علمیه قم را که از مهمترین مراکز علم و معرفت اسلام است ،تاسیس کند.
امام خمینی در پی استاد ، حوزه اراک را ترک و در حوزه علمیه قم به تحصیل و تعبد پرداخت.
آیت الله خمینی در سال 1345 ه .ق سطوح را بپایان رسانید و بدرجه اجتهاد نایل گردید.
امام در سال 1348 ه.ق با دخت مکرمه آیت الله آقای حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی ازدواج کرد و ثمره این ازدواج دو پسر و سه دختر بود . امام در تربیت فرزندانش محیط آزاد داخله منزل را حسب رشد و ترقی میدانست.
امام در سال 1347 ه.ق در حالیکه بیش از 27 سال نداشت ، تدریس فلسفه را آغاز کرد.
حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
ان السعید، کل السعید، حق السعید من أحب علیا فی حیاته و بعد موته؛ همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.
(مجمع الزوائد علامه هیثمى ، ج 9 ، ص 132)
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت برای هیئت رزمندگان اسلام قم محفوظ است
طراحی و راه اندازی توسط انعکاس برتر.